خنده

درجه میشه تعیین کرد برای میزان خوش خنده بودن هر شخص! مثلا از یک تا پنج!

سطح یک یه چیزی ن تو مایه های گل شمعدونی! :| هر چی بگو هر کاری بکن خودتو بزن به در و دیوار انتر بازی در بیار چیز دیگه در بیار هررررر کاری میخوای بکن! این اشخاص در نهایت امر عین شتر مرغ زُل میزنن بهت! کلا خودتون بعد بیان دو جمله متوجه اشخاصی که در این سطح هستن میشین و دیگه شما هم ترجیح میدین عین خودش به افق زُل بزنین!

سطح دو به این صورته که شما بعد تعریف کردن 10 الی 15 جک میتونین آثاری از حیات انسانی رو در این دسته ببینین! بعد 20 الی 30 جک همچین بگی نگی یه ته لبخندی رو لبشون میاد! کلا از این جا به بعد از 30 الی بی نهایت جک هم که بگین ، صدای کلم بروکلی در بیارین ، ادای سنگ مرمر در بیارین و . . . افراد سطح دو از این بیشتر نمیخندن!

سطح سه شامل افرادی میشه که کلا شبیه پلاتیپوسن! نه این که پلاتیپوس هم تکلیفش معلوم نیست که اردکه یا پستانداره یا تخم گذاره یا . . . این دسته از افراد هم معلوم نیست که خوش خنده ن یا آره یا نه؟! شما براشون یه چی خنده دار میگی یه نمور میخندن ، شما ذوق میکنی بیشتر میگی بیشتر میخندن ، بعد باز بیشترش میکنی دیگه نمیخندن بعد کمترش میکنی که جلف نشی دوباره میخندن یهو طنز رو به حد آخر میرسونی دوباره خشک میشن . . . ! در کل سر و کله زدن با این افراد برای خندیدن مثل اینه که بخوای با تلفن خونه رادیکال یه عدد رو حساب کنی!

سطح چهار سطح مناسبی! هم چی بگی نگی یه نمور خوش خنده به جای خودش هم سنگین! پس میریم به سطح پنج!

سطح پنج به سطح منگلطوری ها هم معروفن! :| به این صورت که شما میری باهاشون سلام میکنی اونا: شما میگی چطوری اونا: شما میگی چه خبرا اونا: شما میگی تو حالت خوبه اونا: و این داستان همینجور با افزایش شتاب دار دُز خنده ادامه داره! کلا شما برای اینا جک تعریف نکرده چیزی نگفته به خودت شک میکنی که انسانی یا ایگوآنا در حال یخمک خوردن چه برسه به وقتی یه چیز خنده دار بگی! دیگه اونجوری بعد گفتن یه جمله یقین پیدا میکنی که شما یک همستری در حال آفتاب گرفتن!

در کل این افراد به صورت حداقل عین طالبی قاچ خورده در حال خنده ن!

+خورده ریز: من آدم خوش اخلاقی ام ، فقط تا 48 ساعت بعد از این که از خواب بیدار میشم یه ذره دمقم و تو خودمم و پاچه میگیرم و بهونه میارم و گیر میدم! همین!